MenuMenuHistoria szkolnictwa w Ochojcu jest o wiele starsza niż tutejsza szkoła. Początkowo bowiem dzieci mieszkańców tej miejscowości od 1788 roku uczęszczały do szkoły podstawowej w sąsiedniej wsi – Golejowie, gdzie powstała jedna z pierwszych szkół na tym terenie.
Szkoła w Ochojcu powstała prawdopodobnie około 1822 roku i usytuowana była w domu gospodarza Rojka w miejscu obecnego sklepu spożywczego przy ulicy Rybnickiej. Około 1900 roku wybudowano nową szkołę przy trasie Rybnik- Gliwice. Była to już szkoła dwuklasowa i uczyło się w niej 110 uczniów- nauczycielem był wówczas Lothar Salzbrunn. W okresie międzywojennym funkcjonowała szkoła trzyklasowa i liczyła 147 dzieci. W latach dwudziestych przy szkole działała Polska Organizacja Wojskowa i Związek Strzelecki założony przez pierwszego polskiego kierownika szkoły Bernarda Kuglera. Według relacji wychowanków w szkole urządzano różne przedstawienia teatralne, wycieczki do lasu połączone ze zbieraniem dla nauczycieli grzybów i jagód. Pedagodzy byli bardzo wymagający, a w szkole istniały kary cielesne.
Obowiązek szkolny w tym okresie spełniano z całą surowością. Zachował się dokument z kwietnia 1925 roku w którym nałożono karę 1,50 złotych na rodziców ucznia, który na czas nie usprawiedliwił swojej nieobecności w szkole. W okresie okupacji szkoła przyjęła funkcję placówki niemieckiej, a polski kierownik szkoły Bernard Kugler został aresztowany i zamordowany w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. Ogólna powierzchnia pomieszczeń wynosiła 244,8m². Tuż po drugiej wojnie światowej w latach 1946/49 szkoła liczyła 115 dzieci. Nauka odbywała się początkowo w klasach łączonych. Do 1961 roku uczniowie pobierali naukę od klasy I do VII. W okresie późniejszym stworzono 8 oddziałów, a dzieci uczyły się od klasy I do VIII.¹ Ze względu na to iż w budynku przeciekał dach większość dokumentacji uległa całkowitemu zniszczeniu. Trudno więc dokładniej ustalić niektóre szczegóły z tego okresu.
Budynek tej szkoły stoi do dnia dzisiejszego, a zajęcia odbywały się w nim nieprzerwanie do 1995 roku. Szkoła była wybudowana z czerwonej cegły. Miała spadzisty dach pokryty dachówką. Była podpiwniczona. W piwnicy przechowywano węgiel, drewno oraz różnego rodzaju narzędzia robocze. Początkowo placówka ta pełniła dwie funkcje. Była miejscem, w którym się uczyły dzieci oraz była miejscem zamieszkania dla nauczycieli. Szkoła początkowo miała 3 sale lekcyjne, pokój nauczycielski, a na piętrze znajdowały się dwa pokoje dla nauczycieli. W latach 80 pokoje przekształcono w sale lekcyjne. Wyodrębniono również miejsce na kancelarię dla dyrektora. Budynek szkolny opalano węglem przy pomocy pieców kaflowych. Dopiero w latach 90 wyburzono piece kaflowe i zamontowano centralne ogrzewanie. Przy szkole znajdowało się boisko sportowe i ogródek szkolny. Ubikacje mieściły się na zewnątrz budynku w osobnym pomieszczeniu. W 1965 roku zaczęto rozbudowywać szkołę. Powstały nowe sale lekcyjne( w sumie było ich wszystkich 6). Na parterze znajdowała się sala przeznaczona na punkt lekarski, pomieszczenie, gdzie gotowano mleko i herbatę dla dzieci. Na piętrze w małej komórce przechowywano pomoce dydaktyczne. Natomiast archiwum szkolne znajdowało się na poddaszu. Nie było sali gimnastycznej, a wychowanie fizyczne odbywało się na podwórku szkolnym lub w pobliskim Klubie Rolnika, gdzie wcześniej zgromadzono sprzęt gimnastyczny/ materace, skrzynia/.
Teren szkolny był ogrodzony płotem z siatki. Mimo trudnych warunków lokalowych w szkole odbywały się zajęcia lekcyjne, które prowadzone były na dwie zmiany. Działały też liczne koła zainteresowań takie jak: koło wokalne, taneczne, geograficzne, historyczne, polonistyczne, matematyczne, sportowe.
W latach 50 w szkole założono Spółdzielnię Uczniowską „Ptyś”, której pierwszym opiekunem był kierownik Adam Lasia, a następnie nauczycielka pani mgr Teresa Jantas. Można było zaopatrzyć się w nim w przybory szkolne oraz pieczywo, które przynoszono codziennie w koszach z prywatnej piekarni pana Albina Wysłuchy. W latach 1983-1998 przy szkole działała szkolna drużyna zuchowa „ Słoneczka” a jej opiekunem była pani mgr Mirosława Grajner. Z tego okresu zachowały się kroniki zuchowe oraz kronika Spółdzielni Uczniowskiej „ Ptyś”.
Budynek szkolny nie wytrzymał jednak próby czasu. Jego stan techniczny coraz bardziej zagrażał bezpieczeństwu dzieci oraz pracowników. W latach 1993-1995 z inicjatywy mieszkańców wsi, władz Gminy Pilchowice oraz dyrektorki szkoły mgr Lidii Polywka rozpoczęto budowę nowego budynku szkoły podstawowej. Inwestorem był Urząd Gminy Pilchowice, projekt opracowali architekt Sławomir Kaczorowski i inżynier Henryk Górczyński. Powierzchnia użytkowa miała wynosić 1410,8m².
W 1995roku nastąpiło uroczyste otwarcie szkoły z udziałem zaproszonych władz oświatowych. Tradycyjną wstęgę przeciął wójt Gminy Pilchowice Henryk Bruniewski, w uroczystości wzięli udział przedstawiciele Urzędu Wojewódzkiego i katowickiego Kuratorium Oświaty.6
Szkoła została wybudowana metodą tradycyjną. Ściany wymurowano z cegły. W skład budynku wchodził w momencie otwarcia parter, pierwsze piętro oraz poddasze użytkowe. Wszystkie kondygnacje połączyła komunikacja pionowa w postaci dwóch klatek schodowych. Jak czytamy w Opisie Technicznym Części Architektoniczno – Konstrukcyjnej: „Forma obiektu jest prosta, z zaakcentowanym elementem wejściowym. Dach wykonano w konstrukcji drewnianej, dwuspadowej –pokryto go metalową ,falistą blachą.”7Na parterze znajdowały się sale do zajęć dydaktycznych / 3 sale lekcyjne, sala gimnastyczna zaadoptowana z sali lekcyjnej – która po 2003 roku przekształcona została w szatnię /, szatnie, toalety, sklepik uczniowski, kuchenka do gotowania herbaty . Na pierwszym piętrze - pokój nauczycielski, sekretariat, pokój dyrektora, pokój wicedyrektora/ został utworzony w 2003 roku/, gabinet lekarski/ który został potem przeniesiony na parter/ oraz trzy klasopracownie. Na poddaszu umieszczono bibliotekę, archiwum, magazyny, pomieszczenie dla sprzątaczek izbę regionalną oraz sale do prowadzenia muzyki i gimnastyki korekcyjnej. W roku 1998 oddano do użytku salę komputerową, która liczy 11 stanowisk z dostępem do internetu. Komputery zostały ufundowane przez Elektrownię Rybnik. Korytarze są długie i przestronne, a ściany bogato ozdobione pracami dzieci oraz gazetkami. Szkoła posiada w tym czasie już duże boisko do gry w piłkę nożną i koszykówkę oraz miejsce do gry w siatkówkę. Cały teren jest ogrodzony metalowym płotem oraz siatką. Budynek szkolny znajduje się z dala od ruchliwej trasy Rybnik- Gliwice, co korzystnie wpływa na bezpieczeństwo dzieci. Placówka ogrzewana jest olejem opałowym, którego zbiorniki znajdują się w dodatkowym budynku gospodarczym( kotłowni) na terenie działki szkolnej. Obecna szkoła nie posiada piwnic.
W roku 2001 wieś Ochojec z inicjatywy mieszkańców a za zezwoleniem władz został przyłączony do miasta Rybnika i stał się jego 27 dzielnicą. Na sesji Rady Miasta w lutym 2001 roku, uchwałą wchodzącą w życie z 1 IX 2001roku, szkole podstawowej w Ochojcu nadano numer 37 i włączono ją w poczet szkół rybnickich.
Wielkim mankamentem tak nowoczesnej placówki był brak sali gimnastycznej. Jednocześnie zauważono trudne warunki lokalowe przedszkola, które to mieściło się w budynku dawnej siedziby Milicji Obywatelskiej. W roku 2002 władze miasta podjęły więc inicjatywę budowy sali gimnastycznej oraz przedszkola przy Szkole Podstawowej nr 37 w Rybniku – Ochojcu. Dyrektorem placówki została wówczas pani mgr Mirosława Wita.
Projekt budowlano wykonawczy rozbudowy szkoły o salę gimnastyczną i przedszkole opracowała Pracownia Architektury i Grafiki „ top PROJEKT” a projektował architekt Marek Wawrzyniak- kierownik zespołu i architekci: Alina Kudla, Bożena Wita, Janusz Pierchała. 28 sierpnia 2003 roku zakończono roboty budowlane.
W ciągu jednego roku powstała sala gimnastyczna, prysznice, pomieszczenia na przebieralnie, przedszkole oraz kuchnia. Budynki te zostały połączone ze szkołą.
Dnia 1 września 2003 roku nastąpiło uroczyste otwarcie przedszkola i sali gimnastycznej, w którym uczestniczył prezydent miasta Rybnika pan Adam Fudali , przedstawiciele władz oświatowych oraz mieszkańcy dzielnicy. Kilka dni później ksiądz dziekan Henryk Kołodziej dokonał uroczystego poświęcenia nowo otwartych budynków. Równocześnie została zmieniona nazwa szkoły na Zespół Szkolno – Przedszkolny nr 3 w Rybniku – Ochojcu.10 W wyniku reorganizacji placówki zaczęła działać kuchnia, z obiadów której korzystają dzieci szkolne oraz przedszkolne. Rok wcześniej powołano do działalności świetlicę do której uczęszcza wiele dzieci, których rodzice pracują. Prowadzi ją do dnia dzisiejszego pani mgr Lidia Węgrzyk- Łanowa. Jeżeli chodzi o budynek przedszkola to ciekawa jest jego bryła architektoniczna – w kształcie rotundy. Uczęszcza do niego 40 dzieci z których powołano grupę 3,4,5 latków oraz grupę 6-latków. Maluchy mają do dyspozycji 2 sale do zajęć, szatnię w kształcie koła, łazienkę z umywalkami, ubikacje, taras oraz zagospodarowany plac zabaw z licznymi huśtawkami, domkami, przyrządami do wspinania. „Sala gimnastyczna jest obiektem parterowym, jedno bryłowym z dachem dwuspadowym. Wszystkie elementy konstrukcyjne wykonano z blachy stalowej ocynkowanej ogniowo.” Tak więc po wielu staraniach mieszkańcy dzielnicy i ich dzieci doczekały się nowoczesnej szkoły na miarę XXI wieku.
KADRA KIEROWNICZA Z LAT 1925-2004
1. Pierwszym polskim kierownikiem szkoły w Ochojcu był Bernard Kugler (1902-1941). W 1925roku przyjął posadę kierownika szkoły. Wyróżniał się wielkim zaangażowaniem w życie społeczne. Z jego inicjatywy powstała w miejscowości Polska Organizacja Wojskowa, Związek Strzelecki oraz reaktywowana została działalność Związku Straży Pożarnej. Bernard Kugler był też sekretarzem Gminy Ochojec, członkiem zarządu Polskiego Związku Zachodniego oraz sekretarzem Związku Powstańców Śląskich.W czasie II wojny światowej został aresztowany i uwięziony w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu, gdzie został zamordowany.
2. Franciszka Lasia i Adam Lasia byli małżeństwem. Franciszka Lasia pełniła funkcję kierownika szkoły w latach 1946-1954. Ukończyła Instytut Pedagogiczny o kierunku filologia polska. Jej mąż pełnił funkcje kierownicze 1954-1973 roku. Ukończył również Instytut Pedagogiczny o specjalności przyroda.
3. Henryk Piontek pełnił funkcję dyrektora szkoły jeden rok od 1973 do 1974 roku. Ukończył studia wyższe magisterskie na kierunku filologia polska.
4. Teresa Piekorz pełniła funkcję dyrektora szkoły w latach 1974- 1981.Ukończyła studia wyższe na kierunku filologia polska. W okresie jej kadencji zaczęto rozbudowywać szkołę podstawową przy ulicy Rybnickiej.
5. Lidia Polywka. Jej kadencja przypadła na lata 1981-2002. Ukończyła studia magisterskie -nauczanie początkowe. Za jej kadencji podjęto inicjatywę budowy nowego budynku szkoły przy ulicy Brzozowej / obecna B. Kuglera/, którą ukończono w 1995r. oraz zgłoszono prośbę o podjęcie kroków celem nadania szkole imienia Jana Pawła II. Z jej inicjatywy i dzięki jej staraniom pozyskano sponsorów w osobie Elektrowni Rybnik i oddano do użytku salę komputerową.
6. Mirosława Wita – dyrektor szkoły od 2002 roku. Ukończyła studia wyższe magisterskie na kierunku pedagogika wczesnoszkolna, studia podyplomowe z informatyki oraz zarządzanie oświatą. W tym czasie w roku 2003 oddano do użytku salę gimnastyczną oraz przedszkole. Nadano szkole imię Jana Pawła II. Zespół Szkolno – Przedszkolny nr 3 przystąpił do programów „ Szkoła ucząca się”, „Szkoła promująca zdrowie”.
7. Mirosława Grajner - dyrektor w latach 2008-2018
8. Łukasz Widera - dyrektor Zespołu Szkolno-Przedszkolnego nr 3 im. Jana Pawła II od 1.09.2018
